Uczniowie naszej szkoły  pod przewodnictwem nauczycieli i rodziców  poszukując autorytetu, z którego mogliby czerpać wzorzec do naśladowania, do budowania swojej przyszłości coraz częściej spoglądali na mistrza naszych czasów – Jana Pawła II – Apostoła Miłości i Nadziei. To właśnie On, Jego nauczanie i świadectwo życia stało się dla naszej społeczności szkolnej inspiracją, źródłem, z którego czerpiąc mądrości życiowe będziemy mogli budować tradycję naszej szkoły. Tradycję opartą na trzech fundamentalnych słowach wpisanych od wieków w naszą tożsamość narodową: Bóg, Honor, Ojczyzna. Ten wielki i wspaniały dorobek nie może być przedmiotem skazanym na przechowanie w muzeum. Trzeba z niej czerpać, bo - jak mówił Ojciec Święty – „tym, co o nas stanowi, jest nasza kultura”.

16 października 2006 roku dołączyliśmy do grona szkół noszących imię Jana Pawła II. Główne uroczystości zostały zaplanowane w rocznicę wyboru Karola Wojtyły na papieża. Ten dzień rozpoczęliśmy o godzinie 10⁰⁰ Mszą Świętą w Kościele Najświętszej Marii Panny Królowej Polski w Napiwodzie, pod przewodnictwem bp. Jacka Jezierskiego, podczas której poświęcony został sztandar szkoły. Po mszy delegacja uczniów, rodziców i nauczycieli złożyła kwiaty, i zapaliła znicze pod pomnikiem Jana Pawła II, znajdującego się obok kościoła. Po zakończonym nabożeństwie zebrani na nim goście, uczniowie, grono pedagogiczne z dyrektorem, pracownicy administracji szkolnej, a także rodzice przeszli do gmachu szkoły. Tam wzięli udział w części oficjalnej uroczystości oraz akademii artystycznej. Końcowym punktem programu było odsłonięcie i poświęcenie tablicy pamiątkowej ze słowami Ojca Świętego: „Człowieka trzeba mierzyć miarą serca”. Będzie nam ona przypominała o tym wielkim dniu, który na zawsze wpisze się w karty historii naszej szkoły. 

 

Jan Paweł II (łac. Ioannes Paulus PP. II; właśc. Karol Józef Wojtyła; ur. 18 maja 1920 w Wadowicach, zm. 2 kwietnia 2005 w Watykanie) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy krakowski (1958–1964), a następnie arcybiskup metropolita krakowski (1964–1978), kardynał (1967–1978), Zastępca Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski (1969–1978), 264. papież i 6. Suweren Państwa Watykańskiego w latach 1978–2005. Święty Kościoła katolickiego.

Poeta i poliglota, a także aktor, dramaturg i pedagog. Filozof historii, fenomenolog, mistyk i przedstawiciel personalizmu chrześcijańskiego.

Został wybrany papieżem przez drugie zgromadzenie kardynałów po śmierci Jana Pawła I, który zmarł po trzydziestu trzech dniach pontyfikatu. Kardynał Wojtyła został wybrany trzeciego dnia konklawe i przyjął imiona Jan Paweł dla uhonorowania swojego poprzednika. Jego wybór na Stolicę Piotrową miał szczególny wpływ na wydarzenia w Europie Wschodniej i w Azji w latach 80. i 90. XX wieku, w szczególności na przemiany demokratyczne w Polsce i w innych krajach bloku wschodniego. Za główny cel swojego papiestwa Jan Paweł II postawił sobie transformację i zmianę położenia Kościoła katolickiego, chciał „postawić swój Kościół w sercu nowego sojuszu religijnego, który zgromadziłby żydów, muzułmanów i chrześcijan w wielkiej religijnej armadzie”. Przyczynił się do poprawienia relacji Kościoła katolickiego z judaizmem, islamem, z Kościołem prawosławnym oraz Wspólnotą Anglikańską. Jan Paweł II podzielał nauczanie Kościoła w takich kwestiach jak utrzymanie celibatu, potępienie mechanicznej, chemicznej i hormonalnej antykoncepcji oraz niedopuszczenie kobiet do święcenia, za co był przez niektórych krytykowany, i choć popierał reformy soboru watykańskiego II, był postrzegany jako konserwatywny w swojej interpretacji tych reform.

W trakcie pontyfikatu odwiedził 129 krajów. Beatyfikował 1340 osób i kanonizował 483, więcej niż wszyscy jego poprzednicy w okresie pięciu poprzedzających wieków^[ Do czasu swojej śmierci powołał większość składu Kolegium Kardynałów, konsekrował znaczną liczbę biskupów na świecie i wyświęcił wielu księży.

Jan Paweł II był pierwszym papieżem spoza Włoch od czasu holenderskiego papieża Hadriana VI (1522–1523), a także drugim najdłużej urzędującym papieżem we współczesnej historii po papieżu Piusie IX (1846–1878).

Zmarł 2 kwietnia 2005. W ceremonii pogrzebowej uczestniczyły delegacje z ponad 150 państw a w Polsce ogłoszona została sześciodniowa żałoba narodowa. Proces beatyfikacyjny Jana Pawła II rozpoczął się miesiąc po jego pogrzebie, z pominięciem tradycyjnego pięcioletniego okresu oczekiwania. Został beatyfikowany 1 maja 2011, po czym 27 kwietnia 2014 został kanonizowany, równocześnie z papieżem Janem XXIII. Wydarzenie to przeszło do historii Kościoła z powodu ogłoszenia świętymi dwóch papieży w obecności dwóch biskupów Rzymu – urzędującego Franciszka i emerytowanego Benedykta XVI.

źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Paweł_II

 

Jan Paweł II o rodzinie 

“Człowiek nie może żyć bez miłości. Pozostaje dla siebie istotą niezrozumiałą, jego życie jest pozbawione sensu, jeśli nie objawi mu się Miłość, jeśli nie spotka się z Miłością.”

 

Jan Paweł II o szczęściu

“Jesteśmy wezwani do budowania przyszłości opartej na miłości Boga i bliźniego. Do budowania cywilizacji miłości. Dzisiaj potrzeba światu i Polsce ludzi mocnych sercem, którzy w pokorze służą i miłują, błogosławią, a nie złorzeczą i błogosławieństwem ziemię zdobywają. Przyszłości nie da się zbudować bez odniesienia do źródła wszelkiej miłości, jakim jest Bóg.”

 

Jan Paweł II o miłości

“Nie pozwólcie sobie odebrać tego bogactwa! Nie wpisujcie w projekt Waszego życia treści zniekształconej, zubożałej i zafałszowanej: miłość „współweseli się z prawdą”. Szukajcie tej prawdy tam, gdzie ona rzeczywiście się znajduje! Jeśli trzeba, bądźcie zdecydowani iść pod prąd obiegowych poglądów i rozpropagowanych haseł! Nie lękajcie się Miłości, która stawia człowiekowi wymagania.”

 

Jan Paweł II o prawdzie

“Człowiek jest wolny. Człowiek jest wolny także, ażeby mówić nieprawdę. Ale nie jest naprawdę wolny, jeżeli nie mówi prawdy. Chrystus mówi: Prawda was wyzwoli. Życie ludzkie jest więc dążeniem do wolności przez prawdę. To jest bardzo ważne w epoce, którą przeżywamy. Bo zachłystujemy się wolnością, wolnością słowa i różnymi innymi wolnościami, które z tym się wiążą. Zachłystujemy się tą wolnością, której przedtem nam odmawiano, tak jak zresztą i wolności religijnej. Ale równocześnie zapominamy o tym wymiarze podstawowym, że nie ma prawdziwej wolności bez prawdy.”

 

Jan Paweł II o cierpieniu

“Cierpienie, choroba i mroczne momenty ludzkiego życia, widziane w tej perspektywie, zyskują głęboki wymiar i wręcz stają się źródłem nadziei. Człowiek nigdy nie staje sam wobec tajemnicy cierpienia: staje z Chrystusem, który nadaje sens całemu życiu — chwilom radości i pokoju, ale także chwilom cierpienia i utrapienia. Z Chrystusem wszystko ma sens, nawet cierpienie i śmierć…”